De Kock kon het dieet van de zeeschildpadden uit de botten achterhalen door naar collageen te kijken. Dat is een stofje dat in botten zit. Ze inspecteerde dit met een zogenoemde massaspectrometer. Daarmee kon ze vast stellen welke planten de zeeschild padden aten. All these draait daarbij om koolstof.

Zo legt De Kock uit dat de ene plant meer van het lichtere koolstof-12 kan bevatten en een andere juist meer van het zwaardere koolstof-13. “Omdat koolstof niet verandert wanneer het eten verteerd wordt in het lichaam, but we vaststellen welke verhouding van koolstof er in de botten aanwezig is, en daar het dieet uit afleiden.”